ลาใจดำ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...........มีพ่อค้าอยู่คนหนึ่งได้นำสัมภาระและสินค้าบรรทุกมาในเกวียนเพื่อนำไปขาย แล้วให้วัวกับลาช่วยกันลากเกวียนไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่ง เเม้จะเทียมเเอกคู่กันเเต่ลานั้นเอาเปรียบวัว ไม่ค่อยยอมออกเเรงช่วยลากซักเท่าไหร่
วัวต้องออกแรงอยู่เพียงฝ่ายเดียวจนเหนื่อยหอบ จึงเอ่ยปากขอร้องให้ลาช่วยออกเเรงลากเกวียนด้วยกันกับตน
“นี่เจ้าลา ช่วยออกแรงหน่อยสิ ข้าออกแรงอยู่ฝ่ายเดียว”
เเต่ลาก็กลับตอบไปว่า ตนนั้นช่วยออกเเรงอย่างเต็มที่อยู่เเล้ว
“ข้าก็ช่วยออกแรงเต็มที่แล้ว ยังมาว่ากันอีก”
แต่วัวไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น วัวจึงได้แต่ออกแรงลากเกวียนตามลำพังจนขาหัก เเล้วขาดใจตายไปในที่สุด
พ่อค้าจึงเเล่เอาเนื้อวัวใส่เกวียนบรรทุกให้ลาลากไป เกวียนจึงมีน้ำหนักมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว
“นี่ถ้าช่วยเจ้าวัวลากเกวียนก็คงดี ไม่ต้องมาลากเกวียนหนักๆแบบนี้”
เมื่อถึงเวลาที่ลาหมดเเรงจวนเจียนใกล้จะสิ้นใจ มีนกฝูงหนึ่งบินตามมาจิกกินเนื้อวัว ก็กล่าวขึ้นกับลาว่า ถ้าช่วยวัวออกเเรงลากเกวียนตั้งแต่ต้น เจ้าก็คงไม่ต้องมาลากเกวียนจนเจียนจะตายเยี่ยงนี้ดอกเจ้าลาใจดำ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ผู้ที่ไม่คิดช่วยเหลือเกื้อกูล คิดจะเอาเปรียบผู้อื่นร่ำไป ย่อมได้ภัยเเก่ตนในที่สุด